Αρχίζω σήμερα την επίσημη κατά το δυνατόν έναρξιν της λειτουργίας του ιστολογίου μου με την ονομασίαν “Αντιοχίδα φυλή”, όπως μετσφράζεται προφανώς επί το Ελληνικότερον. Ο λόγος της εκ μέρους μου επιλεγείσης ονομασίας του παρόντος ιστολογίου είναι σκόπιμος, καθώς εκφράζονται μία σειρά ιδεών καί αντιλήψεών μου. Έτσι, ας δούμε τί ακριβώς ορίζεται αρχικώς εξ αυτού ακριβώς του όρου. Ως γνωστόν, οι Αρχαίοι Αθηναίοι, με την μεταρρύθμισιν του Κλεισθένους, το 510-508π.α.χ.χ., διηρέθησαν σε δέκα φυλές, οι οποίες ήσαν οι: (1) Αιγηίδα, (2) Αιαντίδα, (3) Ακαμαντίδα, (4) Αντιοχίδα, (5) Ερεχθηίδα, (6) Ιπποθοωντίδα, (7) Κεκροπίδα, (8) Λεοντίδα, (9) Οινηίδα καί (10) Πανδιονίδα. Η Αντιοχίδα φυλή, κατά παράδοσιν, ονομάσθηκε τιμητικώς, χάριν του Αντιόχου, του υιού του Ηρακλέους καί της Μηδης, της θυγατρός του βασιλέως των Δρυόπων Φύλαντος. Επίλεκτα μέλη της Αντιοχίδος φυλής, ήσαν ο Σωκράτης Σωφρονίσκου καί Φαιναρέτης, καθώς καί ο Αριστείδης ο Λυσιμάχου, ο κληθείς καί ως “Δίκαιος”. Μάλιστα, η περιοχή στην οποία κατοικώ σήμερα, η Άνω Νέα Σμύρνη, εν Αθήναις Αττικής, με τον σύμπαντα δήμον της Νέας Σμύρνης, της τέως Δάφνης καί κάποιες όμορες περιοχές, ήσαν κατά την Κλασσικήν εποχήν, η περιοχή με την ονομασίαν “Αλωπεκή”, επί της οποίας κάτοικοι ήσαν τόσον ο Σωκράτης όσον καί ο Αριστείδης. Άρα, επέλεξα σκοπίμως την ονομασίαν του ιστολογίου μου, δεικνύων την πολυχιλιετήν συνέχειαν ορισμένων πραγμάτων. Επίσης, πέραν αυτού, επέλεξα την ονομασίαν καί χάριν άλλων τριών(3) ανθρώπων, τους οποίους ελάχιστοι ενδεχομένως γνωρίζουν. Πρόκειται περί (1) του Αντιόχου Γ΄ Μεγάλου, βασιλέως εκ του οίκου των Σελευκιδών, αγωνισθέντος κατά της Ρώμης, εκφράζων έτσι τα αντιϊταλικά ιδεώδη μου, (2) του Αντιόχου Δ΄ Επιφανούς, βασιλέως εκ του οίκου των Σελευκιδών, υιού του προηγουμένου, προασπιστού των Ελλήνων της Παλαιστίνης κατά των Μακκαβαίων από του 169π.α.χ.χ. καί εξής έως του θανάτου του το 163π.α.χ.χ., (3) του φιλοσόφου Αντιόχου Ασκαλωνίτου, ζήσαντος τον πρώτον προχριστιανικόν αιώνα, διδασκάλου του Κικερωνος, ιδρυτού της Πέμπτης Ακαδημίας, υπερμάχου της φιλοσοφικής θέσεως ότι ουσιαστικώς ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης καί ο Ζήνων ο Κιτιέας των Στωικών πιστεύουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις, διαφέροντες αποκλειστικώς επί των διατυπώσεων.-
Έναρξις Αντιοχίδος φυλής
Published by
antiochusacharnensis
(1) Έλλην ως προς την εθνικότητα, "εξ αμφοίν αστοίν" κατά την αρχαίαν Αθηναϊκήν διατύπωσιν, (2) Άγαμος, (3) Άνεργος, (4) Απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ιστορικός, με βαθμό 7,50/10 "Λίαν καλώς" (5) Δωδεκαθεϊστής ως προς το θρήσκευμα, (α) Διόρθωση Ληξιαρχικής Πράξεως Γεννήσεως-Διαγραφή Θρησκεύματος: 1η Μαρτίου 2.011μ.α.χ.χ. (β) Ανεπίσημη τελετή ονοματοδοσίας μου ως "Αχιλλεύς"-"Αντίοχος": 21η Δεκεμβρίου 2.006μ.α.χ.χ. (γ) Υπογραφή χάριν παραχωρήσεως αδείας ευκτηρίου οίκου προς την Ελληνικήν Εταιρείαν Αρχαιοφίλων: 30ή Μαΐου 2.000μ.α.χ.χ., (δ) Προσφυγή στον "Συνήγορο του Πολίτου" κατά του Ελληνοχριστιανικού χαρακτήρος του προγράμματος σπουδών με αριθμόν πρωτοκόλλου 1975/14-2-2001, (ε) Υποβολή ψηφίσματος των ιδίων αξιώσεών μου προς την Γενικήν Συνέλευσιν της Φιλοσοφικής Σχολής της 9ης Νοεμβρίου 2.005μ.α.χ.χ., απορριφθεισών εκ της "Πανσπουδαστικής Κινήσεως Συνεργασίας" του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. (στ) Πρόκληση θρησκευτική διαμάχη εκ μέρους μου στον τοπικόν Αχαρναϊκόν τύπον την περίοδον Ιανουαρίου-Ιουνίου 2.006μ.α.χ.χ., λόγω της αμφισβητήσεως του "Ελληνοχριστιανισμού" καί της εορτής των "Τριών Ιεραρχών", (ζ) Πρόκληση διαμάχης μου,λόγω των θρησκευτικών αντιλήψεών μου, με διευθύντιδα καί τις αμφότερες τις υποδιευθύντιδες σχολείου, εμού εργασθέντος εκεί ως καθηγητού Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής καί Εκπαιδεύσεως το 2.011-2.012μ.α.χ.χ., εμού τελικώς δικαιωθέντος. Λόγος αποκρύψεως του ονοματεπωνύμου μου είναι ο σκοπός της ριζικής μελλοντικής μεταβολής τους.- View all posts by antiochusacharnensis
antiocheanrace 
Με το παρόν ηλεκτρονικό μήνυμά μου, απεφάσισα να προχωρήσω, στην άμεση ανάλυση κρισίμων θεμάτων, χάριν ενημερώσεως των ενδιαφερομένων συνελλήνων καί συνελληνίδων, όπως καί των φιλελλήνων καί των φιλελληνίδων, καθώς προσωπικώς αδιαφορώ περί των αλλοεθνών καί αλλοφύλων, μη ανηκόντων καί των μη ανηκουσών επί της σχετικής κατηγορίας. Εάν κατά τον τέως υπουργόν Γεώργιον Βουλγαράκην “ό,τι είναι νόμιμον είναι καί ηθικόν”, προσωπική θέση μου είναι “νόμιμον καί ηθικόν είναι το εθνωφελές, ανεξαρτήτως του τρόπου καί της μεθόδου επιτεύξεώς του”.
Εξ αφορμής του θέματος περί του προκηρυχθέντος δημοψηφίσματος, οφείλουμε να δούμε κάποια μείζονα θέματα, επί των οποίων δεν υπάρχουν εκλεκτικισμοί.
(1) Δημοκρατία ≠ Κοινοβουλευτισμός
Μάλιστα, επειδή πολλοί συνέλληνες καί πολλές συνελληνίδες, όπως καί το σύνολον των φιλελλήνων καί των φιλελληνίδων θα απορήσουν τίνι λόγω διαχωρίζονται καί διαφοροποιούνται η Δημοκρατία καί ο Κοινοβουλευτισμός, απαιτείται μία σαφεστάτη επεξήγηση.
Ως γνωστόν, “Δημοκρατία” είναι το “Κράτος του δήμου”, δηλαδή το “κράτος του λαού”, επί του οποίου ο λαός αποφασίζει επί όλων ανεξαιρέτως των ζητημάτων του,
διά της ψήφου του.
Αντιθέτως, ο Κοινοβουλευτισμός είναι μορφή πολιτεύματος μέσω της οποίας ο λαός αποφασίζει επί προκαθορισμένων επιλογών. Λόγου χάριν, ψηφίζει κάποιος βουλευτές, επιλεγέντες εξ ενός αρχηγού, ανεξαρτήτως ονομασίας(“προέδρου”, “γενικού/γενικής γραμματέως”, “αρχηγού” κ.λ.π.), οι οποίοι/οι οποίες βουλευτές υπερψηφίζουν-εγκρίνουν ή καταψηφίζουν-απορρίπτουν κατ’ εντολήν του/της αρχηγού τους νόμους, διεθνείς συνθήκες ειρήνης-φιλίας-συνεργασίας-συμμαχίας, προσχώρησιν εντός διεθνών οργανισμών, κηρύσσουν πόλεμον-κατάστασιν πολιορκίας-δημοψήφισμα, εκλέγουν τον εκάστοτε Πρόεδρον της Δημοκρατίας κ.λ.π.
Άρα, η διαφορά τους είναι θεμελιώδης.
Καί προφανώς εδώ ευλόγως θα διερωτηθούν πλείστοι συνέλληνες καί πλείστες συνελληνίδες, όπως τεκμαίρεται, τίνι τρόπω θα μπορέσει να ισχύσει εν Ελλάδι θεσμικώς η Δημοκρατία, προφανώς ανατρεπομένου του Κοινοβουλευτισμού, περιοριζομένου του Κοινοβουλίου επί ελαχίστων διακοσμητικών αρμοδιοτήτων;
Απαντώ σαφεστάτως ότι προφανώς υπάρχει σχετική δημοσίευση από ετών, ευθύς αναρτωμένη εκ μέρους μου.
Η εφαρμογή της Άμεσης Δημοκρατίας στην Ελβετία
Η ψήφος τους έγραψε ψηφιακή ιστορία
Με επιτυχία εγκαινιάστηκε η εποχή της ηλεκτρονικής δημοκρατίας σε ένα μικρό ελβετικό χωριό, που ψήφισε μέσω Ίντερνετ
Ρεπορτάζ από την ΕΥΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” Αρ.Φύλλου:17545)
http://www.tanea.gr/Article.aspx?d=20030122&nid=4267264
22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2003
Ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Γενεύης πέρασε στην ιστορία της ψηφιακής εποχής, όχι όμως για τις γαστρονομικές του επιδόσεις. Το «Le Floris» στο Ανιέρ, ένα από τα προάστια της ελβετικής μεγαλούπολης, στάθηκε η αφορμή για να δοκιμαστεί επίσημα στην πράξη για πρώτη φορά η ψηφοφορία πολιτών μέσω Ίντερνετ.
Οι 1.162 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι του χωριού στις όχθες της λίμνης της Γενεύης κλήθηκαν να ψηφίσουν σε ένα από τα πολλά δημοψηφίσματα τα οποία γίνονται στο πλαίσιο του συστήματος άμεσης δημοκρατίας που ισχύει στην Ελβετία. Εκεί, οι πολίτες έχουν μεγαλύτερη δύναμη στα χέρια τους από ό,τι σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία και αποφασίζουν με δημοψηφίσματα για πολλά θέματα που τους αφορούν.
Ο δήμος του Ανιέρ στο καντόνι της Γενεύης πρότεινε να ανακαινίσει το δημοτικό κτίριο που στεγάζει το εστιατόριο – ιδιωτική επιχείρηση – και μαζί τις εγκαταστάσεις του εστιατορίου (κουζίνα, κελάρι κ.λπ.). Το κόστος της ανακαίνισης φτάνει τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Ορισμένοι κάτοικοι αντέδρασαν στην ιδέα της ανακαίνισης μιας ιδιωτικής επιχείρησης με χρήματα των φορολογούμενων. Έτσι, η υπόθεση έφτασε σε δημοψήφισμα, που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα και ολοκληρώθηκε την Κυριακή.
Στα πλαίσια ενός προγράμματος ηλεκτρονικής ψήφου, που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια στη Γενεύη, οι αρμόδιοι αποφάσισαν να το δοκιμάσουν επίσημα δίνοντας την ευκαιρία στους πολίτες να ψηφίσουν «ναι» ή «όχι» στην πρόταση μέσω Ίντερνετ. Τα αποτελέσματα ήταν απολύτως επιτυχημένα, πρώτα από όλα για τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου, που θα δουν την περιουσία τους να αποκτά νέο πρόσωπο με τα χρήματα της πόλης, σύμφωνα με το 61,3 % των ψήφων. Και το σημαντικότερο, για τους θιασώτες της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, που είδαν το όραμά τους να πραγματοποιείται χωρίς κανένα πρόβλημα.
«Το πείραμά μας είχε μεγάλη επιτυχία», λέει στα «ΝΕΑ» ο Μισέλ Σεβαλιέ, υπεύθυνος επικοινωνίας του προγράμματος e-vote στον δήμο της Γενεύης. «Η ψηφοφορία διεξήχθη χωρίς πρόβλημα. Οι πολίτες μπορούσαν να ψηφίσουν μέσω Ίντερνετ από την περασμένη Τρίτη μέχρι την Κυριακή το μεσημέρι. Το 43% των ψηφοφόρων, 323 άτομα, προτίμησε το Διαδίκτυο, το 51% έστειλε την ψήφο του μέσω ταχυδρομείου και μόλις το 6% προσήλθε στις κάλπες». Σημειώνεται ότι στην Ελβετία, το 55% του πληθυσμού χρησιμοποιεί τακτικά το Διαδίκτυο.
Φαίνεται, μάλιστα, πως η επιλογή του Ίντερνετ ώθησε αρκετούς πολίτες που δεν θα ψήφιζαν διαφορετικά – η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική – να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα. «Οι έρευνες μάς δείχνουν πως ορισμένοι ψηφοφόροι δεν θα ψήφιζαν αν δεν υπήρχε το Διαδίκτυο, και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Μέχρι τώρα, τα συμπεράσματα σχετικών ερευνών από ελβετικά και γαλλικά πανεπιστήμια ήταν αντιφατικά. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού, πάντως, δηλώνουν θετικό στην ψήφο μέσω Ίντερνετ».
Το σύστημα τηρεί απόλυτα όλες τις γνωστές προδιαγραφές ασφαλείας. «Δεν υπήρξε καμία απόπειρα παράνομης διείσδυσης στο σύστημα, τις έξι μέρες που ήταν ανοιχτό», λέει ο κ. Σεβαλιέ. «Μάλιστα, κάποια στιγμή νομίσαμε ότι δεν δουλεύουν οι ηλεκτρονικοί συναγερμοί που έχουμε τοποθετήσει για να μας ειδοποιήσουν σε περίπτωση απόπειρας και τους τσεκάραμε. Όλα όμως δούλεψαν στην εντέλεια».
Επέκταση σε 200.000 ψηφοφόρους
Το επόμενο μεγάλο βήμα της ηλεκτρονικής ψήφου ετοιμάζεται για τις 13 Νοεμβρίου, ημέρα που θα διεξαχθεί ακόμα ένα δημοψήφισμα στην Ελβετία. Οι υπεύθυνοι θέλουν να επεκτείνουν τη χρήση της σε ολόκληρη τη Γενεύη, που αριθμεί 200.000 ψηφοφόρους. Στην υπόλοιπη χώρα, θα αποφασίσει η κυβέρνηση σε κάθε καντόνι ξεχωριστά. Πάντως, η χρήση της ηλεκτρονικής ψήφου σε άλλη χώρα, αλλά και στην ίδια την Ελβετία, για τις γενικές εκλογές θεωρείται ακόμα πιο μακρινή υπόθεση, όχι όμως λόγω τεχνικών δυσκολιών. «Το σύστημά μας είναι σχεδιασμένο για δημοψηφίσματα, όμως θα μπορούσε άνετα να προσαρμοστεί στις γενικές εκλογές. Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό. Είναι πολιτικό και ψυχολογικό. Τα κόμματα και οι υποψήφιοι νομίζουν πως έτσι χάνουν τον έλεγχο των ψηφοφόρων και είναι δύσκολο να αποδεχθούν τη χρησιμότητά της ηλεκτρονικής ψήφου».
Έρευνες στη Γαλλία έχουν δείξει ότι ο θεσμός της ψήφου στα εκλογικά κέντρα είναι καθαρά τελετουργικός και δύσκολα θα αντικατασταθεί. Οι Ελβετοί όμως έχουν ένα ακόμα πλεονέκτημα: Από το 1991, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα ψήφου μέσω του ταχυδρομείου, μία διαδικασία που τους έχει μάθει ότι δεν χρειάζεται να πηγαίνουν στα εκλογικά κέντρα για να ψηφίσουν. Τα τελευταία χρόνια, το 95% των Ελβετών ψηφοφόρων προτιμά το ταχυδρομείο, μία μέθοδος μάλιστα, που θεωρητικά είναι λιγότερο ασφαλής από το Ίντερνετ. «Πιστεύουμε ότι είναι ένα σημαντικό στοιχείο που διευκολύνει σήμερα τους πολίτες μας να ψηφίσουν μέσω του Διαδικτύου», εξηγεί ο κ. Σεβαλιέ.
LINK http: //www.geneve.ch/ge-vote
Πηγή αναδημοσιεύσεως: http://kiatipis.org/Classless_society_gr/index.htm
Άρα, σήμερα μπορεί κάποιιος ψηφίσει μέσω κάλπης ή μέσω επιστολικής ψήφου ή μέσω διαδικτυακής ψήφου, ανεξαρτήτως μέσου(φορητού τηλεφώνου, φορητού ηλεκτρονικού υπολογιστού, ηλεκτρονικού υπολογιστού γραφείου, πινακιδίου/tablet κ.λ.π.) χάριν αμέσου αναλήψεως τις διακυβερνήσεως εκ μέρους του λαού. Εξ άλλου, οι Αρχαίοι Έλληνες το είπαν σχετικώς επί του προκειμένου.
(α) Θουκυδίδου Β΄37,1-2 “Περικλέους Επιτάφιος”
Αρχαίον κείμενον
[37] ‘Χρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ μὲν τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ ἀπ’ ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ’ αὖ κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ κεκώλυται.
Μετάφραση “Κάκτου”
[37] Έχουμε πολίτευμα που δεν αντιγράφει των άλλων τους νόμους, αλλά πιο πολύ είμαστε εμείς παράδειγμα σε μερικούς παρά μιμητές τους. Κι έχει τούτο το πολίτευμα το όνομα δημοκρατία, γιατί δε διοικούν οι λίγοι, αλλά οι περισσότεροι’ κι είναι όλοι οι πολίτες μπροστά στους νόμους ίσοι για τις ιδιωτικές τους διαφορές’ για την προσωπική όμως ανάδειξη καί τις τιμές, καταπώς ξεχωρίζει καθένας σε κάτι προτιμιέται στα δημόσια αξιώματα, πιο πολύ γιατί είναι ικανός παρά γιατί τον ανέδειξε ο κλήρος’ ούτε πάλι κάποιος, επειδή είναι φτωχός, κι ενώ μπορεί να κάμει κάτι καλό στην πολιτεία, εμποδίζεται απ’ αυτήν την ασήμαντη κοινωνική του θέση.
Σχόλιον: Εδώ αξίζει να σημειώσω κάτι χρήσιμον καί κρίσιμον. Η συντριπτική πλειοψηφία των αξιωμάτων στην Αρχαία Αθήνα ήσαν κληρωτά, δηλαδή εκλέγονταν οι κάτοχοί τους διά κλήρου, καί μόνον ελάχιστα ήσαν χειροτονητά, δηλαδή εκλέγονταν οι κάτοχοί τους δι’ ανατάσεως χειρός. Επομένως, η σχετική δυνατότητα, περί εκλογής των αρχόντων στην εποχή μας, μέσω κλήρου, είναι μία πρακτική καί άμεση δίκη.
(β) Αριστοτέλους “Πολιτικά”
(i) 1274 b 42-43
Αρχαίο κείμενο
ἡ γὰρ πόλις πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν. 1275a[1] ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ τίς ὁ πολίτης ἐστὶ σκεπτέον.
Μετάφραση “Κάκτου”
γιατί η πόλη είναι πλήθος πολιτών. Να εξεταστεί λοιπόν ποιός πρέπει ν’ αποκαλείται πολίτης καί τί είναι πολίτης.
(ii) 1275a 6-13
Αρχαίο κείμενο
ὁ δὲ πολίτης οὐ τῷ οἰκεῖν που πολίτης ἐστίν ̔καὶ γὰρ μέτοικοι καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσ̓, οὐδ’ οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι [10] ̔τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ τοῖς ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν [καὶ γὰρ ταῦτα τούτοις ὑπάρχει]: πολλαχοῦ μὲν οὖν οὐδὲ τούτων τελέως οἱ μέτοικοι μετέχουσιν, ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη προστάτην, ὥστε ἀτελῶς πως μετέχουσι τῆς τοιαύτης κοινωνίας],
Μετάφραση “Κάκτου”
Πολίτης δεν είναι κάποιος γιατί κατοικεί σε μία πόλη(γιατί εκεί κατοικούν επίσης μέτοικοι καί δούλοι), ούτε είναι πολίτες όσοι έχουν δικαίωμα να παρουσιάζονται στο δικαστήριο ως διάδικοι(γιατί το δικαίωμα τούτο το έχουν καί οι πολίτες μίας πόλης που συνδέονται με συνθήκες με την πόλη όπου κατοικούν, γιατί έχουν κι εκείνοι το δικαίωμα’ σε πολλά μάλιστα οι μέτοικοι έχουν λιγότερα δικαιώματα κι έτσι αναγκάζονται να εκλέγουν έναν προστάτη από τους πολίτες για να συμμετέχουν, έστω καί μερικώς στην κοινωνία).
(iii) 1275 a 22-23
Αρχαίο κείμενο
πολίτης δ’ ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως καὶ ἀρχῆς.
Μετάφραση “Κάκτου”
Το κύριο λοιπόν γνώρισμα του πολίτη είναι το δικαίωμα να συμμετέχει στην απονομή δικαιοσύνης καί στα δημόσια αξιώματα.
(iv) 1275 b 17-21
Αρχαίο κείμενο
τίς μὲν οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν: ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν ἀρχῆς βουλευτικῆς ἢ κριτικῆς, πολίτην ἤδη λέγομεν εἶναι ταύτης [20] τῆς πόλεως, πόλιν δὲ τὸ τῶν τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν.
Μετάφραση “Κάκτου”
Να λοιπόν ποιός είναι πολίτης’ εκείνος που συμμετέχει είτε στη βουλευτική είτε στη δικαστική εξουσία, καί πόλη είναι, για να το πω απλά, σύνολο πολιτών ικανό να εξασφαλίσει αυτάρκεια ζωής.
(v) 1297 b 35 – 1298 a 9
Αρχαίο κείμενο
[35] πάλιν δὲ καὶ κοινῇ καὶ χωρὶς περὶ ἑκάστης λέγωμεν περὶ τῶν ἐφεξῆς, λαβόντες ἀρχὴν τὴν προσήκουσαν αὐτῶν. ἔστι δὴ τρία μόρια τῶν πολιτειῶν πασῶν, περὶ ὧν δεῖ θεωρεῖν τὸν σπουδαῖον νομοθέτην ἑκάστῃ τὸ συμφέρον: ὧν ἐχόντων καλῶς ἀνάγκη τὴν πολιτείαν ἔχειν καλῶς, καὶ τὰς [40] πολιτείας ἀλλήλων διαφέρειν ἐν τῷ διαφέρειν ἕκαστον τούτων. ἔστι δὲ τῶν τριῶν τούτων ἓν μὲν τί τὸ βουλευόμενον περὶ τῶν κοινῶν, 1298a δεύτερον δὲ τὸ περὶ τὰς ἀρχάς, τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τίνας δεῖ καὶ τίνων εἶναι κυρίας, καὶ ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι τὴν αἵρεσιν αὐτῶν, τρίτον δέ τί τὸ δικάζον. κύριον δ᾽ ἐστὶ τὸ βουλευόμενον περὶ πολέμου καὶ εἰρήνης, καὶ συμμαχίας [5] καὶ διαλύσεως, καὶ περὶ νόμων, καὶ περὶ θανάτου καὶ φυγῆς καὶ δημεύσεως, καὶ περὶ ἀρχῶν αἱρέσεως καὶ τῶν εὐθυνῶν. ἀναγκαῖον δ᾽ ἤτοι πᾶσι τοῖς πολίταις ἀποδίδοσθαι πάσας ταύτας τὰς κρίσεις ἢ τισὶ πάσας (οἷον ἀρχῇ τινὶ μιᾷ ἢ πλείοσιν, ἢ ἑτέραις ἑτέρας) ἢ τινὰς μὲν αὐτῶν πᾶσι τινὰς δὲ τισίν.
Μετάφραση “Κάκτου”
Θ’ ασχοληθούμε πάλι, τόσο γενικά όσο καί ειδικώτερα, με καθένα από τα υπόλοιπα ζητήματα, αφού πρώτα εξετάσουμε τις βασικές αρχές τους. Σε κάθε πολίτευμα υπάρχουν τρεις παράγοντες που πρέπει να εναρμονιστούν σωστά μεταξύ τους, καί τούτο πρέπει να επιδιώξει ο νομοθέτης που θέλει να θεωρηθεί σπουδαίος. Αν τούτοι έχουν καλώς, τότε καί το πολίτευμα έχει καλώς. Τα πολιτεύματα, άλλωστε, διαφέρουν μεταξύ τους, λόγω της διαφορετικής ρύθμισης των σχέσεων των τριών τούτων παραγόντων. Τούτοι οι τρεις παράγοντες είναι, πρώτον, το σώμα που συσκέπτεται για τα κοινά, δευτερον το σώμα των δημοσίων αρχών(καί ο νομοθέτης πρέπει να καθορίσει τη δομή, τα δικαιώματα καί τον τρόπο εκλογής του) καί τρίτον το δικαστικό σώμα. Κυρίαρχο σώμα είναι το πρώτο, που συσκέπτεται κι αποφασίζει για θέματα πολέμου καί ειρήνης, σύναψη ή διάλυση συμμαχιών, ψηφίζει τους νόμους, αποφασίζει για επιβολή θανατικών ποινών, εξορίας καί δήμευσης περιουσιών. Το σώμα τούτο αποφασίζει για την εκλογή των αρχών καί σε τούτο λογοδοτούν οι αρχές. Τούτες τις αποφάσεις αναγκαστικά ο νομοθέτης πρέπει ν’ αναθέσει είτε όλες σε όλους τους πολίτες, είτε μερικές σε μερικούς, είτε μερικές σε όλους καί μερικές σε μερικούς.
Σύνοψη
Άρα, βάσει αυτών, κατανοούμε ότι πλέον όποιοι καί όποιες ομιλούν περί Δημοκρατίας, υποχρεωτικώς ομιλούν περί του πολιτεύματος επί του οποίου το σύνολον των πολιτών διά της ψήφου του νομοθετεί, αποφασίζει καί προνοεί επί όλων των θεμάτων, ενώ οι κυβερνήτες υποχρεωτικώς ακολουθούν την θέλησιν των πολιτών.
(2) Πολιτική αντίληψη περί της εξωτερικής πολιτικής
Επί της εξωτερικής πολιτικής υπάρχουν δύο(2) μείζονες φιλοσοφικές αντιλήψεις, τις οποίες παραθέτως ευθύς αμέσως. Είναι οι σχολές του Πολιτικού Ρεαλισμού καί του Οικονομικού Νεοφιλελευθερισμού καί είναι υπερκομματικές, καθώς άπτονται μειζόνων φιλοσοφικών θεμάτων καί προσωπικών επιλογών μας.
Πολιτικός Ρεαλισμός ≠ Οικονομικός Νεοφιλελευθεριμός
(α) Κύριος παίκτης του ανάρχου διεθνούς συστήματος είναι τα κράτη
≠
Κύριος παίκτης του ανάρχου διεθνούς συστήματος είναι οι διεθνείς οργανισμοί
(β) Σκοπός των διεθνών σχέσεων είναι η μεγιστοποίηση της κρατικής ισχύος καί ανεξαρτησίας
≠
Σκοπός των διεθνών σχέσεων είναι η αμοιβαία κρατική αλληλεξάρτηση καί συνεργασία
(γ) Πρώτιστος παράγοντας κρατικής ισχύος είναι η ισχύς των κρατικών ενόπλων δυνάμεων
≠
Πρώτιστος παράγοντας κρατικής ισχύος είναι η κρατική οικονομική ισχύς
(δ) Μείζων προτεραιότητα είναι η εξυππηρέτηση των κρατικών συμφερόντων έστω καί εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
≠
Μείζων προτεραιότητα είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έστω καί εις βάρος των κρατικών συμφερόντων
(ε) Κύριο γνώρισμα του ανάρχου διεθνούς συστήματος είναι η ανάγκη διασφαλίσεως των διαφόρων κρατικών συμφερόντων
≠
Κύριο γνώρισμα του ανάρχου διεθνούς συστήματος είναι η ανάγκη τελικής δημιουργίας ενός παγκοσμίου κράτους
Αυτές είναι οι θεμελιώδεις διαφορές των δύο(2) μειζόνων σχολών πολιτικής σκέψης, ανεξαρτήτως ονομασιών, εκ μέρους των διαφόρων πολιτικών παρατάξεων, κυβερνήσεων, συνδικάτων, θρησκειών κ.λ.π.
Τα συμπεράσματα δικά σας.-
LikeLiked by 1 person